Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο των Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, συνεχίζει μετά από τρία χρόνια απουσίας τον αγαπημένο για το κοινό κύκλο των επιστημονικών διαλέξεων: «Τετάρτες στο Μουσείο – Αρχαιολογικές Διαλέξεις».

Η συγκεκριμένη δράση αποσκοπεί στη γνωριμία του κοινού της Θεσσαλονίκης με σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, νέες ανασκαφικές και διεπιστημονικές έρευνες και τα πορίσματά τους.

Διάλεξη της Μαρίας Παπαγεωργίου, αρχαιολόγου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φθιώτιδας και Ευρυτανίας, με τίτλο «Οι Κούροι της Αταλάντης. Πώρινα αγάλματα από το ανατολικό νεκροταφείο του Αρχαίου Οπούντα (Αταλάντη): προκαταρκτική μελέτη, ανάλυση και διερεύνηση της χημικής σύνθεσης και της ποικιλομορφίας του λίθου. Ένα νέο Λοκρικό εργαστήριο γλυπτικής».

«Οι Κούροι της Αταλάντης»: Πώρινα Αγάλματα από το Ανατολικό Νεκροταφείου του Αρχαίου Οπούντα (Αταλάντη): Προκαταρκτική Μελέτη, Ανάλυση και Διερεύνηση της Χημικής Σύνθεσης και της Ποικιλομορφίας του Λίθου. Ένα Νέο Λοκρικό Εργαστήριο Γλυπτικής.

Ιδιαίτερης σημασίας για τη Στερεά Ελλάδα και γενικότερα για την τέχνη της αρχαϊκής γλυπτικής, λόγω της σπανιότητάς τους, είναι τα πώρινα αγάλματα φυσικού μεγέθους, που ήρθαν στο φώς από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Φθιώτιδας & Ευρυτανίας στις ανατολικές παρυφές της Αταλάντης το 2018. Τα αγάλματα αποτελούν μόνον ένα τμήμα του ευρύτερου μνημειακού αρχαιολογικού τοπίου ενός οργανωμένου αρχαίου νεκροταφείου, που αποκαλύφθηκε χάρη στον εντοπισμό  του πρώτου αγάλματος  από αγρότη κατά τη διάρκεια της άροσης. Κατά τη διάρκεια της σωστικής ανασκαφικής έρευνας, που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, εκτός από τα γλυπτά, διερευνήθηκαν δεκαπέντε ασύλητοι τάφοι που περιείχαν μεμονωμένες ταφές ενηλίκων και βρεφών κτερισμένες με πολυάριθμα αντικείμενα (πήλινα ειδώλια, χάλκινα αγγεία και κάτοπτρα, αργυρά και γυάλινα κοσμήματα κ.α.) που χρονολογούνται από τον 6^ο έως και το ά μισό του 2^ου αι. π. Χ.

Τα γλυπτά και το νεκροταφείο βρίσκονται ακόμη υπό μελέτη, ωστόσο τα καινοτόμα, ιδιαίτερα στυλιστικά χαρακτηριστικά των αγαλμάτων, όπως ο μοναδικός τρόπος στάσης και στήριξής τους, οδήγησαν εξ αρχής στην υπόθεση ύπαρξης ενός άγνωστου Λοκρικού εργαστηρίου Γλυπτικής, που παρήγαγε έργα τέχνης κατά τη διάρκεια του 6^ου και του α’ μισού του 5^ου αι. π. Χ.

Η προκαταρκτική αρχαιομετρική έρευνα που πραγματοποιήθηκε και δημοσιεύθηκε, εστίασε σε αναλύσεις προκειμένου να διερευνηθεί η ποικιλομορφία και η χημική σύσταση του πωρόλιθου από τον οποίο φιλοτεχνήθηκαν τα αγάλματα και οι επιτύμβιες στήλες με σκοπό να εντοπισθούν περεταίρω διακριτές ομάδες και ενδεχομένως να εντοπισθούν πιθανά λατομεία ή περιοχές της Ανατολικής Λοκρίδας, που λειτούργησαν ως πηγές εξόρυξης του πωρολίθου. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων επιβεβαίωσαν την αρχική μας υπόθεση και πλέον η ύπαρξη ενός αρχαίου Λοκρικού Εργαστηρίου Γλυπτικής  μπορεί να στηριχθεί με βεβαιότητα.