Τα περισσότερα αντικείμενα της έκθεσης χρονολογούνται από τον 1ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ., εκτίθενται όμως και μνημεία μεταγενέστερων εποχών.

Ο λίθος, ένα φυσικό υλικό με μεγάλη αντοχή, μπορεί με τη λάξευση να πάρει ποικίλες μορφές. Καθώς η ανθεκτικότητά του υποσχόταν τη διάρκειά του στον χρόνο, από λίθο οικοδομήθηκαν ναοί και δημόσια κτήρια και σε αυτόν λαξεύτηκαν αγάλματα ηρώων και θεών, ανδριάντες και προτομές ηγεμόνων και επιφανών πολιτών. Σε λίθο χαράχθηκαν οι νόμοι και τα ψηφίσματα των πόλεων, οι αναθηματικές επιγραφές προς τους θεούς, οι τιμητικές επιγραφές για τους αυτοκράτορες, τους βασιλείς και τους άρχοντες. Με λίθινες ανάγλυφες στήλες, βωμούς και μνημεία ο άνθρωπος αποχαιρέτησε τους νεκρούς του και σήμανε τους τάφους τους επιχειρώντας, ίσως μάταια, να σβήσει τη λησμονιά που φέρνει ο θάνατος.

Αυτή η έκθεση επιχειρεί να υπενθυμίσει ότι το παρελθόν είναι μία παρακαταθήκη από την οποία η αρχαιολογία έχει τη δυνατότητα να συλλέξει ελάχιστα μόνο θραύσματα, διάσπαρτους λίθους της συλλογικής μνήμης.

Η έκθεση είναι προσβάσιμη σε άτομα με κινητικά προβλήματα και προβλήματα όρασης. Η χρήση κατάλληλου υλικού επίστρωσης επιτρέπει την ομαλή κίνηση αναπηρικών αμαξιδίων, ενώ έχουν τοποθετηθεί στο δάπεδο διακριτά πλακίδια όδευσης, που όχι μόνο διευκολύνουν την κίνηση τυφλών ή μερικώς βλεπόντων, αλλά και τους κατευθύνουν σε συγκεκριμένα εκθέματα, τα οποία προσφέρονται για απτική διερεύνηση. Κείμενα σε γραφή Braille στην ελληνική και αγγλική γλώσσα παρέχουν εξειδικευμένες πληροφορίες για την έκθεση.

Στον χώρο έχει γίνει ειδική διαμόρφωση σκαμμάτων, στα οποία πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα με θέμα την αρχαιολογική ανασκαφή και στόχο την εξοικείωση των παιδιών με τη διαδικασία και τη μαγεία της αρχαιολογικής ανακάλυψης.