Η Μακεδονία ήταν περίφημη κατά την αρχαιότητα για τα μέταλλά της, η αφθονία των οποίων της έδωσε τη δυνατότητα να παράγει αριστουργηματικά έργα τέχνης από πολύ πρώιμους χρόνους αλλά και να αποκτήσει οικονομική ευρωστία. Ιδιαίτερα είναι γνωστός ο χρυσός των ποταμών, όπως ο Εχέδωρος (σημερινός Γαλλικός), και ο ορυκτός χρυσός του Παγγαίου και του Δύσωρου όρους.

Κατά τους ιστορικούς χρόνους υπήρξαν δύο περίοδοι ακμής στη μεταλλοτεχνία της.

Η πρώτη είναι κατά τους ύστερους αρχαϊκούς και πρώιμους κλασικούς χρόνους (τέλος 6ου και πρώτο μισό 5ου αι. π.Χ.) και η δεύτερη κατά τους ύστερους κλασικούς και πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους (αρχές 4ου έως αρχές 2ου αι. π.Χ.). Αξιοσημείωτη είναι η καλλιτεχνική και τεχνολογική ποιότητα των αντικειμένων, με τη χρήση τεχνικών όπως η συρματερή και η κοκκίδωση.

Εκτίθενται κυρίως ταφικά σύνολα στα κτερίσματα των οποίων περιλαμβάνονταν τεχνουργήματα κατασκευασμένα από μέταλλα, τα οποία συνόδευαν τους νεκρούς στη μετά θάνατον ζωή τους. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται όπλα, συμποτικά σκεύη από άργυρο και μπρούντζο καθώς και εξαιρετικής τέχνης κοσμήματα. Τα αριστουργηματικά στεφάνια, που συνόδευαν νεκρούς της ελίτ, απαρτίζουν τη μεγαλύτερη συλλογή χρυσών στεφανιών στον κόσμο.

Eκτίθεται ο διάσημος κρατήρας του Δερβενίου (αρχαία Λητή) με απεικόνιση του ιερού γάμου του Διονύσου με την Αριάδνη και θιάσο σατύρων και μαινάδων καθώς και ο πάπυρος του Δερβενίου, αντικείμενο το οποίο αποτέλεσε το 2015 την πρώτη ελληνική εγγραφή στην κατηγορία «Μνήμη του κόσμου» της Unesco.