Στη Μακεδονία, η περίοδος από το 1100 ως το 700 π.Χ., γνωστή και ως Εποχή του Σιδήρου, είθισται να θεωρείται «σκοτεινή». Στην έκθεση αυτή, όμως, παρουσιάζονται νεότερα ανασκαφικά δεδομένα που δείχνουν ότι τότε εμφανίζονται στην περιοχή οι απαρχές σημαντικών αλλαγών στην οικονομική και κοινωνική ζωή των οικισμών. Στους οικισμούς συχνά δεσπόζει ένα μεγαλύτερο κτήριο που πιθανολογείται ότι ήταν είτε η κατοικία ατόμων με εξέχουσα θέση είτε ένας χώρος με κοινοτική χρήση. Αυτά τα οικήματα συνήθως διαθέτουν βοηθητικούς χώρους και ευρύχωρες αποθήκες για τη συγκέντρωση του αγροτικού περισσεύματος προϊόντων. Παράλληλα, οι εμπορικές επαφές πυκνώνουν και η μεταλλουργική δραστηριότητα εντατικοποιείται. Πολυτελή σκεύη για την πόση δείχνουν ότι μία αναδυόμενη ισχυρή κοινωνική τάξη υιοθετεί πρακτικές διαδεδομένες ήδη στους κόλπους της αριστοκρατίας στην κεντρική και νότια Ελλάδα.

Οι νέες αλλαγές στην αντίληψη της οργάνωσης των οικισμών αποτυπώνονται και στη μεταθανάτια διαχείριση του ανθρώπου, καθώς πληθαίνουν τα οργανωμένα και σαφώς οριοθετημένα από τους οικισμούς νεκροταφεία, ενώ τα έθιμα ταφής, όπως η τοποθέτηση αγγείων και κοσμημάτων για να συνοδεύουν τους νεκρούς, αποκαλύπτουν και αυτά τις στενότερες πλέον επαφές με άλλες περιοχές του Αιγαίου. Η Εποχή του Σιδήρου στη Μακεδονία δείχνει ότι η περιοχή εντάσσεται σε ένα ευρύ δίκτυο ανταλλαγών, καθώς μαζί με τους ανθρώπους, τα αγαθά και την τεχνογνωσία διακινούνται αξίες και ιδέες.

Τα ευρήματα που εκτίθενται προέρχονται από ανασκαμμένες θέσεις γύρω από τον μυχό του Θερμαϊκού κόλπου, από τον Άθωνα έως τις μακεδονικές πλαγιές του Ολύμπου, όπως τη Μένδη, την Άσσηρο, την Αγχίαλο, τον Καστανά, την Κρανιά Ολύμπου κ.ά.