Το εντυπωσιακό τόξο αποτελούσε την επίστεψη ενός ναΐσκου κτισμένου στην ανατολική στοά ενός μεγάλου περιστυλίου του ανακτόρου του Γάιου Γαλέριου Βαλέριου Μαξιμιανού, Ρωμαίου καίσαρα (293 - 305 μ.Χ.) και αυτοκράτορα (305 - 311 μ.Χ.) που είχε ως έδρα τη Θεσσαλονίκη. Τα ερείπια του εκτεταμένου Γαλεριανού συγκροτήματος διατηρούνται σήμερα στην Πλατεία Ναβαρίνου.

Το τόξο, έργο υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας, αποτελεί προϊόν του ακμαίου τοπικού εργαστηρίου γλυπτικής της Θεσσαλονίκης. Ο πλούσιος γλυπτός διάκοσμος αναπτύσσεται στις τρεις όψεις του τόξου. Στην κύρια όψη δυο νεαροί Ανατολίτες, ίσως Πέρσες, υψώνουν στα χέρια τους δύο κυκλικά μετάλλια με προτομή. Στο δεξιό εικονίζεται ο Γάιος Γαλέριος Βαλέριος Μαξιμιανός. Στο αριστερό μετάλλιο εικονιζόταν αρχικά η σύζυγος του, Γαλερία Βαλερία.

Σε μια δεύτερη επεξεργασία, που έγινε μετά τον θάνατο του Γαλερίου, στο γυναικείο πορτρέτο προστέθηκε πυργωτό στέμμα. Με τη μεταρρύθμιση αυτή, η γυναικεία προτομή μετατράπηκε σε απεικόνιση μιας θεότητας, πιθανότατα της «Τύχης της Θεσσαλονίκης», η οποία συνόδευε τον θεοποιημένο κτίστη της πόλης Γαλέριο. Δύο φτερωτοί ερωτιδείς που κρατούν στα χέρια τους γιρλάντα καλύπτουν το διάστημα ανάμεσα στα μετάλλια. Στο εσωτερικό τμήμα του τόξου, βλαστοί κληματαριάς περιβάλλουν ακόμη ένα μετάλλιο με την προτομή του Διονύσου. Στη δεξιά πλευρά του τόξου εικονίζεται ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας να παίζει ένα πνευστό μουσικό όργανο, τη σύριγγα, και να κρατάει λαγωβόλο (ρόπαλο για το κυνήγι του λαγού). Στην αριστερή πλευρά αποδίδεται μια μαινάδα.