Επόμενος καλεσμένος μας είναι ο συγγραφέας Σωτήρης Δημητρίου με δύο βιβλία του: Ουρανός απ’ άλλους τόπους, μυθιστόρημα, Μια Μαρίνα Τζάφου, 87 διηγήματα, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Σωτήρης Δημητρίου γεννήθηκε στην Πόβλα Θεσπρωτίας το 1955 και μεγάλωσε στην Ηγουμενίτσα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο του έχει τιμηθεί με το βραβείο διηγήματος της εφημερίδας Τα Νέα (1987), δύο φορές με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω (η τελευταία το 2002 για το βιβλίο του Η βραδυπορία του καλού), μία φορά με το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2013), ενώ το μυθιστόρημά του Ν’ ακούω καλά τ’ όνομά σου ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας. Το βιβλίο του Ουρανός απ’ άλλους τόπους (2021) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2022. Το τελευταίο του έργο είναι η συλλογή διηγημάτων Μια Μαρίνα Τζάφου (2023). Κείμενά του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο, σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά και στο θέατρο.
Λίγα λόγια για τα βιβλία
Στο μυθιστόρημα Ουρανός απ’ άλλους τόπους, η αιωνόβια Αλέξω διηγείται περιστατικά της ζωής της από τον καιρό της Κατοχής και του Εμφυλίου, της μεγάλης φτώχειας και της ξενιτειάς, ενώ η μορφή της αδικοχαμένης μητέρας της την καταδιώκει και δεν την αφήνει να ησυχάσει. Η Αλέξω μιλάει σε πρώτο πρόσωπο χρησιμοποιώντας την ντοπιολαλιά της ορεινής Ηπείρου και σπάει την αφήγησή της σε μικρότερα μέρη για να την κάνει πιο παραστατική. Ο ουρανός του τόπου της γίνεται ουρανός ολόκληρης της χώρας και το μικρό χωριό απλώνεται σε όλη την επικράτεια προσφέροντάς μας μια μαρτυρία μεγάλης ιστορικής και λογοτεχνικής αξίας.
Η συλλογή Μια Μαρίνα Τζάφου, 87 διηγήματα είναι μια μεγάλη βεντάλια που ξεκινά από τη δυτική μεθόριο και φτάνει στην καρδιά της μεγαλούπολης. Μικρές σε έκταση ιστορίες, μινιμαλιστικές σχεδόν και με οικονομία του λόγου, άλλοτε γλυκόπικρες και ειλικρινείς, άλλοτε σαρκαστικές και παιγνιώδεις, σχηματίζουν έναν πολύχρωμο τάπητα στον οποίο φύονται όλων των ειδών τα άνθη. Ο συγγραφέας αιχμαλωτίζει τη στιγμή λιτά, με τρόπο μοναδικό, και την παραδίδει στον αναγνώστη με σκοπό να την ολοκληρώσει εκείνος. Ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια κίνηση είναι συχνά αρκετά για να προσδώσουν συγκινησιακό βάρος στην εξέλιξη της πλοκής.
