Επόμενος καλεσμένος της Λέσχης Ανάγνωσης του ΑΜΘ είναι ο συγγραφέας Μιχάλης Μακρόπουλος με τη νουβέλα Μαργαρίτα Ιορδανίδη και τη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κίχλη.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε το 1965 στο Παγκράτι. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έζησε εννιά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και από το 2010 ζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα. Περνά μεγάλα διαστήματα στα χωριά της Ηπείρου Δελβινάκι Πωγωνίου, όπου διαδραματίζονται κάποιες από τις ιστορίες του, και Γρεβενίτι Ανατολικού Ζαγορίου. Έχει εκδώσει δεκατέσσερα λογοτεχνικά βιβλία για ενήλικες· τα τελευταία έξι κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κίχλη: Το δέντρο του Ιούδα (2014), Τσότσηγια & Ω᾽μ (2017), Μαύρο νερό (2019, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2020, Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2020 του περιοδικού Ο Αναγνώστης), Η θάλασσα (2020), Άρης (2021, μαζί με την ποιήτρια Ελένη Κοφτερού), Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον (2022). Έχει εκδώσει επίσης το Οδοιπορικό στο Πωγώνι (Fagotto, 2013), το δοκίμιο για τον κινηματογράφο Το ποτάμι του χρόνου (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2023), καθώς και έξι βιβλία για παιδιά, εκ των οποίων η Μαλαματένια βελανιδιά (Καλειδοσκόπιο, 2020) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου 2021). Διηγήματά του δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά. Εργάζεται ως μεταφραστής.
Λίγα λόγια για τα βιβλία
Αθήνα, δεκαετία ’90, οι πρώτοι οικονομικοί μετανάστες φτάνουν από την Αλβανία. Ο Κώστας έρχεται από την Ήπειρο στην πρωτεύουσα, σπουδάζει οικονομικά και ανοίγει λογιστικό γραφείο. Γνωρίζει μια υπάλληλο διαφημιστικού γραφείου, ονόματι Μαργαρίτα Ιορδανίδη, παντρεύονται και αποκτούν δύο παιδιά. Στη νέα του νουβέλα Μαργαρίτα Ιορδανίδη, ο Μακρόπουλος μιλάει για τα μυστικά και τα ψέματα ενός φαινομενικά καθημερινού βίου. Για ανθρώπους δίχως ρίζες και δίχως φτερά. Για ζωές ξένες, γκρίζες και δανεικές. Για τις ζωές της διπλανής πόρτας.
Τα διηγήματα της συλλογής Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον, ακόμα κι αν φορούν το ένδυμα της «μελλοντικής ιστορίας», μιλούν για το τώρα, για το ήδη συντελεσμένο – είναι ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον. Και, βέβαια, στον πυρήνα τους βρίσκεται πάντα ο άνθρωπος· ο τρωτός, πάσχων άνθρωπος απέναντι στην αμείλικτη κυριαρχία της εικόνας, απέναντι σ’ έναν ολέθριο πόλεμο, στην τυφλή, ωμή βία, στη βίωση του κόσμου ως παιδικού τραύματος, στο αίνιγμα της ανθρώπινης ταυτότητας. Η γραφή του Μιχάλη Μακρόπουλου, με υπαρξιακό στοχασμό, απέριττη ποιητικότητα και εκφραστική λιτότητα, αγγίζει συναισθηματικά τον αναγνώστη και συνάμα αφυπνίζει τη σκέψη του.
