Οι αρχαιότητες χρονολογούνται από τον 2ο έως τον 4ο αιώνα μ.Χ., σε μία εποχή, δηλαδή, μεγάλης ακμής για τη Θεσσαλονίκη.

Στο πρώτο μέρος της έκθεσης παρουσιάζονται σαρκοφάγοι και βωμοί από τα νεκροταφεία της πόλης. Τα ταφικά αυτά μνημεία ήταν έργα εισαγωγής ή προϊόντα τοπικών εργαστηρίων και τοποθετούνταν στις πλευρές των δρόμων ή εντάσσονταν σε ιδιόκτητους περιβόλους, τους τόπους, μαζί με άλλα μνημεία, στήλες ή αγάλματα.

Στο δεύτερο τμήμα της έκθεσης υπάρχει η αναπαράσταση μίας πλούσιας αστικής οικίας της Θεσσαλονίκης των αυτοκρατορικών χρόνων. Για τη διαμόρφωσή της χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονα δομικά υλικά, αλλά τα ψηφιδωτά δάπεδα που εκτίθενται είναι αυθεντικά. Η οικία (domus) στη Θεσσαλονίκη, αν και δέχεται επιρροές από τη Ρώμη, συνεχίζει τον τύπο των πλούσιων ελληνιστικών σπιτιών. Η τραπεζαρία (triclinium), τα υπνοδωμάτια (cubicula), ο χώρος υποδοχής των επισκεπτών (tablinum) αναπτύσσονται γύρω από μία εσωτερική αυλή με περιμετρική κιονοστοιχία (περιστύλιο). Οι τοίχοι και τα δάπεδα διακοσμούνται με τοιχογραφίες και εντυπωσιακά ψηφιδωτά. Από τις κατοικίες αυτές δεν λείπουν φυσικά οι βοηθητικοί χώροι: αποθήκες, μαγειρεία, λουτρά και αποχωρητήρια.

Οι τιμητικοί βωμοί που παρουσιάζονται στην τρίτη ενότητα της έκθεσης αποτελούν τις βάσεις αγαλμάτων σημαντικών πολιτών της Θεσσαλονίκης, που είχαν ανεγερθεί σε δημόσιους χώρους και οικοδομήματα.